Piet de Wolff was vanaf 1953 hoogleraar wiskundige economie en statistiek aan de UvA. Daarnaast was hij gedurende 1957-1966 directeur van het CPB en als zodanig een invloedrijke regeringsadviseur voor economisch beleid. Hij nam ook het initiatief tot de in 1961 begonnen interfaculteit actuariaat en econometrie op zijn universiteit. Dit artikel beschrijft zijn werk dat deel uitmaakt van de geschiedenis van het economische denken in Nederland.