In 2003 publiceerde het Centraal Planbureau een ex-ante evaluatie van het nieuwe zorgstelsel dat is ingevoerd in 2006. Het rapport bevatte een aantal beleidsmaatregelen die nodig werden geacht om het stelsel tot een succes te maken. Hoewel twee belangrijke maatregelen, op het terrein van marktstructuur en kwaliteitsinformatie, niet in de praktijk zijn gebracht, werkt het stelsel in veel opzichten toch prima. Waren de aanbevelingen daarom onjuist of is er een andere verklaring voor deze schijnbare paradox? In dit artikel betoog ik dat het antwoord een mix van beide is.